Korčula was al bewoond in het Stenen Tijdperk, maar volgens de lokale legende begon de geschiedenis van het eiland met Prins Antenor van Troje die er een nederzetting stichtte. Dat was niet de enige beroemdheid die er langskwam: Marco Polo zou in 1254 in Korčula geboren zijn in een huis dat nog altijd van dezelfde familie is.
Natuurlijk nogal moeilijk te bewijzen, maar de familie Polo is wel de oudste van Korčula.
Ge ziet dat het toch niet echt warm is. De zeiltjes zijn nog allemaal neergelaten.
De oude stadskern is een van de beste voorbeelden van een versterkte middeleeuwse stad in het Middellandse Zeegebied en staat op de voorlopige lijst van UNESCO werelderfgoedsites.
De oude stad is omringd door prachtig bewaarde muren. De straten zijn aangelegd in een visgraatpatroon dat de luchtcirculatie bevordert maar tegelijkertijd beschermt tegen sterke wind.
Dit kapelletje bewaakt een doorgang.
Door de poort naar een binnentuintje. Het wordt wel goed bewaakt.
Ik denk dat er op de eilanden langs de zuidkust maar één straatje is zonder trappen.... en dat heb ik dan overgeslagen.
Ik heb hier natuurlijk ook een paar kerken bezocht. Ge kunt er niet naast kijken.
Gezellige straatjes en restaurantjes in overvloed.
Voorbij de tafeltjes, een zichtje op de baai.
Het vervolg van het Marco Polo verhaal.
Toen op 7 september 1298 de slag van Curzola tussen Venetië en Genua werd uitgevochten voor de haven van Korčula was Marco Polo een van de gevangen die naar Genua verscheept werden (wat hij op die boten bij de soldaten deed is niet duidelijk).
In de gevangenis dicteerde hij zijn reisverslag “Il Milione” aan Rustichelli. Na betaling van een losgeld werd hij vrijgelaten en in 1324 stierf hij in Venetië.
Nogal raar dat er geen verslag is waarin hij een tripje terug naar huis ondernam, maar ja… Met wat fantasie kunt ge denken dat hij wat reismoe was.
Als ge nu nog niet gelooft dat de Marco hier geboren werd, hier is’t…
De kathedraal van San Marco, de patroonheilige van Korčula, werd gebouwd door lokale steenhouwers in de 14de, 15de en 16de eeuw met de steun van Italiaanse meesters. De beroemdste lokale steenhouwer was Marko Andrijić wiens werk bewonderd kan worden in het bovenste gedeelte van de klokkentoren en het ciborium boven het hoogaltaar in het middenschip. Het gotisch-romaanse hoofdportaal is het werk van de Italiaan Bonino da Milano.
De kathedraal van St. Marcus. Daar moet ik natuurlijk binnengaan.
Als ik zoiets zie ben ik altijd bang voor lekken. Bisschop Malumbra hing hier in 1513 maar verhuisde in 1610 naar Venetië. Sinds de 18de eeuw delen 2 anderen de loft... het zal dus wel veilig zijn.
Ik vind deze kerk toch maar een duister geval, maar het orgel heeft toch frissere kleuren gekregen. Na renovaties, blikseminslag, brand en andere ongelukken dateert dit uit de 18de eeuw.
Ge vraagt u dus af waarom een kerk ook dienst doet als wapenarsenaal? Ha ha, de Ottomanen zullen het geweten hebben.
Naast de kathedraal staat het bisschoppelijk hof, oorspronkelijk daterend uit de 14e en 15e eeuw en gereconstrueerd tussen 1860 en 1874.
Nu is het de Abdijschatkamer, in 1954 opgericht door abt Ivo Matijaca en de Kroatische schilder Ljubo Babić.
Het museum heeft veel religieuze werken van Venetiaanse en Kroatische kunstenaars. Het bekendste is de polyptiek “Madonna met Kind en Heiligen” uit 1431 van de Dalmatische schilder Blaž Jurjev Trogiranin (? -1450), de belangrijkste naam in de Dalmatische gotische kunst. Hij verbleef in Korčula van 1431 tot 1435. En dan is er ook nog een groot schilderij van Tintoretti.
Ik heb een boekje met veel uitleg over kerk en museum omgezet in een pdf.
De commerciële afdeling ligt op het gelijkvloers.
Aan die gesloten deur is niet te zien dat foto's maken eigenlijk niet mag.... waarom kunt ge anders naar binnen kijken.
Voor en na: Ontwerp en uitvoering.
Schilderij van Tintoretti.
Links een ander pronkstuk: "Madonna en Kind met Heiligen" (1431 - Blaž Jurjev van Trogir). Rechts het bescheiden zeteltje van wijlen Bisschop Vicko (nee, niet Vicky!) Torino. En de staf van Sinterklaas is hier ook al.
Een paar kazuifels tegen de kou, 14de-18de eeuw.
Dit waren frakjes voor de feestdagen denk ik.
Dit zijn frakken en mijter gemaakt in Dalmatië in de 15de eeuw. Een bescheiden halskettingkje is er ook bij.
Muntjes van Mahmud I tot Murat V liggen er ook al bij, ik zit hier terug op een examen geschiedenis.
Ook allemaal oude bekenden..
En de Antwerpenaren vindt ge toch echt overal. Voel me weeral thuis.
Een video van de Korčula website geeft een mooi beeld van het eiland en de omgeving.
Op zoek naar een postkantoor (gewone postbussen zijn een rariteit) en helemaal verloren gelopen, maar het loont de moeite.
Langs de muren terug naar de haven. Ik zat wel verkeerd, bootje lag ergens anders.
Zonsondergang boven de zee, altijd een dankbaar onderwerp.
