Het bijzondere aan het stadsplein is niet alleen dat het er al zolang ligt of zelfs niet dat dit het grootste plein is van heel Dalmatië: Het was ook het overdekte waterreservoir van de stad. Regenwater werd er naartoe geleid en ondergronds bewaard voor de bevoorrading van de stad.
Het achterste deel van het plein ligt nog altijd een paar trappen hoger dan de rest van de omgeving, de goten zijn er nog en vermoedelijk het water ook, dat ben ik nu vergeten te vragen.

Het Spaanse Fort.

Op de site van een Illyrische verdedigingspost van voor 500 BC, die waarschijnlijk moest dienen als bescherming van hun lager gelegen nederzetting, staat nu een militaire vesting met een bewogen geschiedenis.
In de 6de eeuw – waarschijnlijk tijdens de regering van Justinianus – bouwden de Byzantijnen hier een citadel en daarvan zijn nog restanten te zien aan de zuidkant.
De Venetianen begonnen in 1278 met de bouw van een groot militair complex. Het kreeg de nogal eigenaardige naam “Spanjola – Spaans Fort” omdat Spaanse ingenieurs eraan werkten in de 14de eeuw. Uiteindelijk waren er vier cirkelvormige bastions, een toren, muren met kantelen, embrasures, buskruitkamers, een grote en kleine watertank, woonruimten voor het garnizoen, een kerker en een kapel.
In 1551 werden er versterkingswerken uitgevoerd en bestond het garnizoen uit een vestingmeester en 12 soldaten, waaronder vier kanonniers en een munitiemeester. Dat heeft de bevolking van Hvar gered omdat ze er konden schuilen terwijl de Ottomanen op 19 augustus 1571 de stad plunderden.
Een paar jaar later werd de kruitkamer getroffen door een blikseminslag en de explosie veroorzaakte grote schade aan het fort en in de stad, maar in de 19de eeuw werd het gerenoveerd door de Oostenrijkers die er de verhoogde kantelen en een grote nieuwe kazerne aan toevoegden.

Maar eerst nog eens terug naar de kathedraal. Ik kwam er midden in een mis terecht dus ben ik met rugzak en al ook maar naar de communie gegaan en heb wat meegezongen en zo (mijn eerste leesles kroatisch dus). De priester kwam achteraf nog met een brede smile goeiendag zeggen. Zeker blij dat er eindelijk eens een toerist die de katholieke rites kent de mis kwam volgen. Ik heb dan maar een paternoster gekocht ook, ge moet altijd in karakter blijven tot na het applaus.

De vlakte van Stari Grad – Unesco erfgoed.

Er was geen tijd om dit te gaan verkennen maar zeker een bezoek waard: De vlakte van Stari Grad op Hvar is een cultureel landschap dat vrijwel intact is gebleven sinds het voor het eerst werd gekoloniseerd door Ionische Grieken uit Paros in de 4de eeuw BC.

De oorspronkelijke landbouwactiviteit van deze vruchtbare vlakte, voornamelijk gericht op druiven en olijven, is sinds de Griekse tijd tot op heden gehandhaafd. De site is ook een natuurreservaat. Het landschap heeft oude stenen muren en versieringen, kleine stenen schuilplaatsen, en het geometrische systeem van landverdeling dat door de Grieken werd gebruikt, de chora, is al bijna 24 eeuwen vrijwel intact gebleven. Hvar heeft meer UNESCO sites dan gelijk welk ander eiland ter wereld.