21 mei Pucisca - Nildablog

21 mei – Van Makarska naar Pučišća

Volgens de legende kwam de Trojaanse held Antonov, die ook Padova en Korčula stichtte, na de val van Troje naar het eiland Brač in het gezelschap van de herder Braha, de boer Silena en de matroos Elafa. Dat legt aan de moderne bezoeker uit waarom Brač nog altijd gekend is voor vis- en landbouwproducten (wijn, olijfolie, vijgen, nectarines en ander fruit), terwijl het belangrijkste exportproduct van oudsher de beroemde Brac-steen is. De steengroeven in de buurt van Pučišća waren al van in de oudheid bekend om de weersbestendige witte kalksteen. Het paleis van Diocletianus in Split werd er al van gebouwd, maar ook de Reichstag in Berlijn, de kathedraal van Liverpool en die van Trogir en last but not least: Het Witte Huis in Washington.
Tegenwoordig zijn de bijdragen van toeristen aan de lokale economie natuurlijk ook welkom. Daar gaan we ons best voor doen: Eerst naar het stadje Pučišća en morgen naar Bol.

De steengroeven. Ik twijfel er aan of de gemiddelde Amerikaan er een idee van heeft dat hun president in een hutje van Brac-stenen woont. Het eilandje moet nog moeilijker te vinden zijn in hun atlas dan “hellhole” Brussel.

Ik zou daar niet met hamer en beitel tegenaan gaan alhoewel Romeinen en Grieken dat toch wel gedaan hebben. En in de lokale steenhouwersschool en bij de andere steenkunstenaars doen ze dat nog altijd.

Stadje helemaal in witte steen. Ze moeten die dus niet ver gaan halen.

Havenzicht naast de boot.

De steenhouwerschool van Pučišća is uniek in Europa. Studenten van overal in de wereld leren er de Grieks-Romeinse stijl en traditie. Ook het schoolgebouw zelf is gebouwd met stenen die door verschillende generaties studenten met de hand gemaakt zijn.

De steenhouwersschool. Spijtig genoeg konden we er om een of andere reden niet binnen.

Ik heb een paar fotos geleend om toch een idee te krijgen.

We gaan hier eens langs bij een speciale steenkunstenaar.

Hij maakt niet alleen kleine souvenier-dingetjes. Zijn specialiteit is bouwen op schaal en er staan schaalmodellen van kerken en andere bekende gebouwen in Kroatië en ver daarbuiten.

Zijn pronkstuk is een schaalmodel van St.Pieters in Rome en we hebben echt wel geluk: Het staat nog in zijn atelier maar het zal binnen drie maanden verdwijnen naar de Paus.
Hij heeft het na lang onderhandelen gepresteerd om van het Vaticaan een kopie van de originele plannen te krijgen. Ze waren er van overtuigd dat hij het niet kon nabouwen en toch is dat heel goed gelukt na vijf jaar (!) werk.
En niet alleen zomaar de buitenkant: Alles is er, ook binnenin.

Spijtig van de reflectie in het glas, maar hier ziet ge toch goed hoe hij van binnen naar buiten op schaal heeft gewerkt. Met klokken en al.

Hier is de achterkant. Ik zou die 5 jaar werk toch niet weggeven aan het Vatikaan, maar ja....

Dit is de kunstenaar. Aan de muur ziet ge een foto in het Vatikaan met de paus die de plannen vastheeft (denk ik, ge moet uw fantasie gebruiken). We kregen een steentje. Misschien als aanmoediging om er ook mee te beginnen maar ik denk niet dat ik er meer mee ga doen dan op de kast zetten bij mijn andere buit.

Zo knipt hij dus steentje per steentje van een lange staaf.

Een detail van koepel en dak.

Het eiland Brač was naar het schijnt al bewoond in de brons- en ijzertijd. De Illyriërs noemden het eiland Brentos (hert) terwijl de Grieken het kenden als Elaphusa. Zoals veel van het grondgebied van het huidige Dalmatië werd het eiland ook onderdeel van het Romeinse rijk.
Het Kroatische volk vond zijn weg naar Brač in de 7e eeuw en in de 10e eeuw werd het een deel van het Kroatische koninkrijk van koning Tomislav. Zoals overal in deze streek volgden bezetters en bestuurders elkaar op tot aan de Kroatische onafhankelijkheid in 1991.

Een van de smalle trappen straatjes. Dit stadje is zo goed als verlaten, grote schepen kunnen hier niet aanleggen. In het seizoen komen er natuurlijk wel meer rondvaarten langs, bv. vanuit Split.

Hier wonen is wel goed voor de conditie.

Zicht op het marktje.

Ongelooflijk wat mensen van hier meeslepen. Klokken enz.... die een ton moeten wegen (wat ge op de foto ziet is maar klein bier).

Ik hou het maar klein en fijn met een paar oorbelletjes.

Het postkantoor met bancontact. Gelukkig heb ik die pas gevonden na de koopjesjacht. Ze zijn hier wel practisch ingesteld: Niet content met uw post? De vuilbak staat naast de deur.

We moeten terug de boot op want de middaghapjes wachten en ondertussen varen we naar Split.

Ik heb natuurlijk buit meegebracht van de steenhouwer.

De artistieke flakkertjes thuis… in actie.

TOP