Makarska is een schilderachtig stadje ontstaan rond een natuurlijke haven met het Biokovo gebergte als achtergrond. In 6000 BC was er al een nederzetting in de omgeving en het schierleiland was bewoond rond 2500 BC.
In 1200 BC konden de Feniciërs er hun kolonie Mukron vestigen nadat de Murex-zeeslak, die gebruikt werd voor de productie van paarse kleurstof, er was uitgeroeid. (bedreigde diersoorten van kant maken is dus van alle tijden en tegelijk uw economie ermee van de kaart vegen niks nieuws).

Het Romeinse Muccurum (1e-6e eeuw) lag binnen de huidige stad. In 533 werd het bisdom opgericht en in de 7e eeuw heette de stad Mucru; in de 10e eeuw was het een vestingstad met de naam Mokron (beschreven door de Byzantijnse keizer Constantinus VII Porphyrogennetos in zijn De Administrando Imperio ).
Het grondplan van middeleeuws Makarska is nog zichtbaar in de straatindeling ten oosten van het centrale plein. Vanaf eind 15de eeuw tot 1684 stond Makarska grotendeels onder het Ottomaanse bewind (de naam Makarska werd voor het eerst opgetekend door de Ottomanen in 1502.)
De Venetiaanse periode was het begin van de op het westen georiënteerde kunst en cultuur.

De hangslotjes.

Parijs en Londen enz… hebben ze, dus Makarska kon niet achterblijven.

Hangslotjes met de namen van de koppeltjes worden vastgemaakt aan de ketting langs promenade (een mooi woord voor een smal zand/rots weggetje) op het St. Petrus schiereilandje. Vermits Sinte Pieter de sleutels van de hemel heeft en de slotjes onder zijn standbeeld hangen garandeert dat eeuwige bescherming, zelfs als de liefde niet blijft duren.

De bewering dat de slotjes zelfs niet kunnen roesten valt natuurlijk niet te controleren want ze worden er geregeld afgehaald. Maar misschien is er ergens in een kerk een slotjeskelder.

Andrija Kačić Miošić (Brist-Makarska 17 April 1704)

Andrija was een Franciskaner broeder en het verhaal dat hij op 14 december 1760 stierf aan een longontsteking nadat hij door weer en wind was gaan bedelen voor mensen die alles verloren hadden in een storm, is natuurlijk al genoeg om een lokale held te worden.
Toch is dat niet waarvoor hij nog altijd zo bekend is. Hij was in zijn tijd al een bekende intellectueel, historicus, dichter en schrijver. Tot op de dag van vandaag zijn de gedichten van Kačić vertaald in 14 talen.
De taal waarin hij schreef was het nieuwe Shtokavische dialect, waardoor hij niet alleen een groot publiek bereikte maar ook veel bijdroeg aan de ontwikkeling van de Kroatische standaardtaal en een Kroatische identiteit. In zijn tweede werk, Korabljica (1760), beschreef hij de algemene geschiedenis vanaf het begin der tijden tot 1760 en dat was ook een bijdrage tot de heropleving van nationale trots. Een soort van Kroatische Hendrik Conscience dus en er zijn dan ook standbeelden enz… van Andreji te vinden verspreid over Kroatië.
Het standbeeld van Makarska dateert van 1890 en werd betaald met donaties vanuit heel Kroatië. Het voetstuk is versierd met de wapens van alle landen in zijn boek “Conversaties van de Slavische Volkeren”. Het mozaïek provoceerde de regering in Wenen die het zag als een uiting van het opkomend nationalisme en streven naar de eenmaking van het toenmalige Kroatische grondgebied. Het werd verboden maar kwam toch op zijn plaats in 1922.

St. Joris en de draak.

Makarska heeft zijn eigen versie van het verhaal: De draak leefde in een meer in de buurt en om hem kalm te houden kreeg hij elke dag schapen, lammetjes enz…
Op den duur begon hij toch hogere eisen te stellen: De dieren werden vervangen door kinderen tot hij op een goeie dag een prinses wou krijgen.
Terwijl de gelukkige haar dood tegemoet liep kwam ze St. Joris tegen. Hij beloofde om haar te redden als de koning zich liet dopen en dat was natuurlijk de moeite van het proberen waard. Toen de verongelijkte draak uit het meer kwam om zijn prinsesje op te eisen stak St. Joris hem in zijn nek, waarna hij een zijden koord als leiband gaf (dat moet een sterk staaltje van zijdeverwerking geweest zijn) om hem naar de koning te brengen die zich maar gauw tot het christendom bekeerde.